"Kimi benden çok severseniz onu sizden alırız" Kelamını işittim itaat ettim.
İmtihanım sen olma diye beceremedim seni istememeyi.
Özlemekten korktum, özlemim oldun. Hasretten korktum, hasretim oldun.
İçinde sen geçen bütün cümleleri ezber ettim.
Sevgi adına kullanılabilecek bütün mecazları üstüme aldım.
Kalbimin incelmesiydin, yüreğimin güzellikleri tatması ve tanımasına sebebimdin.
Ben senin resmine bile bakarken Besmele çekiyorum.
Her insanın hayatta korktuğu birşeyi vardır. Benim en çok korktuğum sensizliktir.
Ben hep sensizlikten korktukça çok sevdim. İmtihanım oldun.
Tek tesellim Ezan sesi oldu, sessizliğinden sonra.
Şimdi Hoca ne zaman "Allahu Ekber" dese, -Evet diyorum, Allah büyük.
"Seven sevdiği ile haşr olacak" diyen o sevgilinin sözleri benim tesellim.
Sessizliğimin çığlıkları yükseliyor geceye. Yar duymazsan Yaradan duysun diye.
Sustum "Vav" namına sustum. Ey nidalım bir elif sun aşka.
Ben seninle dalga olurum. Kavuşmak derdiyle yorgundur çırpınışlarım.
Ben seninle balık olurum. Sana varmak iddiasındadır derinlere dalışlarım.
Ben seninle ben olurum. Beni bana yâr edersin.
Âh birde son bulsa şu bir başıma kalışlarım!
Anlatmak istediğim öyle böyle bir mevzu değil. Beş duyu kifâyet etmiyor işte.
-alıntı-
